Breekbare geheimen onthullen: Jobe Bellingham, de reden dat ik vandaag bij deze club ben gekomen, is vanwege de liefde die ik heb voor het team en voor onze familie. Het is het meest belangrijk dat je voor Borussia Dortmund speelt, voordat je wereldwijd bekend wordt, zoals mijn broer Jude dat was toen onze ouders… Lees meer…

De kleedkamer ruikt naar vers gras, zweet en historie. Het zwart en geel van Borussia Dortmund hangt niet alleen in de lucht, maar ook in mijn hart. Vandaag, terwijl ik mijn contract teken, besef ik iets: de reden dat ik hier ben, is niet alleen voetbal. Het gaat om liefde. Om familie. En om een geheim dat ik lang met me heb meegedragen.

Ik ben Jobe Bellingham. Voor velen ben ik de “broer van Jude.” En dat klopt. Jude is mijn broer, mijn voorbeeld, mijn held. Maar wat minder mensen weten, is dat ik hier vandaag ben vanwege een belofte. Een belofte die teruggaat naar de tijd voordat Jude wereldberoemd werd. Naar een tijd waarin we als gezin in de woonkamer zaten en droomden. Niet over roem. Niet over miljoenen. Maar over samenzijn. Over het spelletje. Over trots.

Toen Jude doorbrak bij Birmingham City en vervolgens naar Borussia Dortmund vertrok, veranderde alles. Opeens stond onze familie in het middelpunt van de voetbalwereld. Ik zag hoe de wereld hem bewonderde, hoe hij uitgroeide tot een symbool van talent en toewijding. Maar wat mensen niet zagen, was hoe zwaar het soms was. De afstand. De druk. En het gemis.

Onze ouders waren de lijm die alles bij elkaar hield. Ze reisden mee, ondersteunden ons, stonden achter de schermen paraat. Maar naarmate Jude groter werd, werden onze gesprekken korter. Niet door gebrek aan liefde, maar door een overvolle agenda. Door interviews, wedstrijden, verwachtingen.

Er was een avond, kort nadat Jude zijn eerste Champions League-doelpunt maakte, dat we samen op het balkon van zijn appartement in Dortmund zaten. De stad sliep. En voor het eerst in lange tijd spraken we zonder dat iemand meeluisterde.

Hij zei: “Jobe, ooit speel jij hier. Niet omdat ik het wil. Maar omdat jij het kunt. En als dat moment komt… laat de wereld dan weten dat we dit samen hebben gedaan. Voor mam. Voor pap. Voor ons.”

Ik heb die woorden nooit vergeten.

En vandaag, nu ik mijn eerste stappen zet bij Borussia Dortmund, onthul ik een breekbaar geheim: ik ben hier niet voor roem. Niet om Jude te evenaren. Ik ben hier omdat dit voelt als thuiskomen. Omdat ik weet dat elk shirt dat ik aantrek, gedragen wordt met trots en herinnering. Omdat onze familie meer is dan een naam op een rug. Wij zijn een verhaal. Eén dat nog maar net begonnen is.

Ik weet dat de vergelijking met Jude zal blijven. En dat is oké. Want ik zie hem niet als een schaduw, maar als een licht. Een licht dat me de weg wees naar deze club. Naar deze stad. Naar mezelf.

En terwijl ik het veld op stap, voel ik het gewicht van onze geschiedenis — maar ook de vrijheid van mijn eigen toekomst.

Borussia Dortmund is nu ook mijn thuis. Niet ondanks mijn broer, maar dankzij hem.